Power Tests
British Leyland Mini B18C Spec-R 216Ps
Δεσμοί αίματος...
...με συνδέουν με τα κλασσικά Mini. Με ένα βυσσινί Mini 1.000cc, αγορασμένο «κούτα» από κάποιον έμπορο αυτοκινήτων στην Λ. Συγγρού τον Νοέμβριο του 1976 έναντι του ποσού των 205.000δραχμών, «κυκλοφορούσα» 9μήνες πριν και μοστράριζα την αφεντιά μου για σχεδόν άλλους 12 μήνες μετά το «λανσάρισμα»! Αυτό το British Leyland Mini, ήταν αυτό που ένα ανοιξιάτικο απόγευμα του 1978, «πήρε εκκίνηση» από την Καλλιθέα και ανέβαινε «τάπα» Συγγρού και Κηφισίας, με check point το «Υγεία». Αυτό το Mini, ήταν αυτό που θα ήθελα περισσότερο από κάθε τί άλλο, να είχα καταφέρει να «σώσω» και... ναι, να το είχα κάνει σαν του Στέλιου! Άρρωστο...
Minicar, Megaluck…
Το Mini του Στέλιου λοιπόν, είναι ένα... πολύ τυχερό Mini. Όχι απλά κατάφερε να «επιβιώσει», να γλιτώσει την πρέσα ή στην καλύτερη κάποιο junkyard, αλλά «επέστρεψε» και μάλιστα ντοπαρισμένο. Ο Στέλιος είχε εξ’ αρχής θέσει τον πήχη πολύ ψηλά, ξεκινώντας το project του από το μηδέν, δίνοντας σημασία στην παραμικρή λεπτομέρεια. Η πλήρης αποκατάσταση του αμαξώματος, η ενίσχυση του με το roll bar 4 σημείων της Safety Devices, η ατελείωτη λίστα γνήσιων ανταλλακτικών, η υπομονή και η επιμονή, έδωσαν το αψεγάδιαστο και φανταχτερό αποτέλεσμα που είμαι σίγουρος ότι εδώ και ώρα χαζεύετε μέσα από τις καλλιτεχνικές φωτογραφίες του Χρήστου Καραγιωργάκη. Εξωτερικά, έχει όλα τα «καλά» των Rover Mini της εποχής του, με τις λευκές ρίγες στο καπό, το πλαϊνό σιρίτι με το λογότυπο «John Cooper», την τετραπλή προβολιέρα, τα φουσκωμένα φτερά, τις 13άρες ζάντες και τις δύο τάπες που φανερώνουν τα δύο ρεζερβουάρ, γνώριμο χαρακτηριστικό αγωνιστικών Mini Cooper, όταν η αυτονομία έπαιζε ρόλο.
Εσωτερικά, και εδώ τα πάντα είναι καινούρια. Ο ουρανός, οι ταπετσαρίες, τα bucket καθίσματα με τον λογότυπο «Mini Cooper», όλα σε μαύρο χρώμα και με σουέντ επένδυση. Εντύπωση προκαλούν οι επιφάνειες με βελούδινη υφή, που στην πραγματικότητα είναι βαμμένες με flock paint, μια βαφή που εφαρμόζει ο ίδιος ο Στέλιος σε πολλές επιφάνειες (πλαστικά, βινύλιο, μέταλλο, ύφασμα, αλουμίνιο, ξύλο, πέτρα, πολυεστερικά αντικείμενα), είναι μονωτική, βραδύκαυστη, αδιάβροχη και αντέχει σε θερμοκρασία ώς 120ο C.
Μέσα σε όλη αυτή την retro ατμόσφαιρα, ο ψηφιακός πίνακας οργάνων από S2000, η οθόνη της Link ECU, το AFR της AEM και οι racing πεταλιέρες της Wilwood, «πετάνε» την μπάλα αλλού... Έχω κυριολεκτικά χαζέψει, μαζί με μένα, μέσα από τον φακό του και ο Καραγιωργάκης. Παρατηρώ το Mini, το κοιτάζω, το ξανακοιτάζω και κάτι στην μούρη δεν μου κολλάει. Ο Στέλιος, κάνει τότε την κίνηση-ματ. Αφαιρεί τις ασφάλειες που βρίσκονται κάτω από τον νίκελ προφυλακτήρα και με μια κίνηση τραβάει προς τα έξω και στην συνέχεια ανασηκώνει όοολη την μούρη του Mini, που ναι, είναι πολυεστερική, είναι ελαφρώς μακρύτερη (+12,7cm) και ένα κομμάτι και η Mini Tec το ονομάζει Extended Flip Front End Kit! Τι κρύβει μέσα? Ανώμαλα πράγματα...
B18C Spec-R…
Το «διαμάντι» της Honda, με την κωδική ονομασία B18C Spec-R, ήταν η ισχυρότερη εκδοχή των κινητήρων της σειράς Β, προορισμένος για την εγχώρια αγορά της Ιαπωνίας και το engine bay του Integra Type-R MY1996-1998. Η διάμετρος και η διαδρομή του διατηρήθηκαν ίδιες με του B18C (81mm x 87,2mm), άρα και η χωρητικότητα των 1.797cc, κάπου εδώ όμως σταματούν οι ομοιότητες. Ο B18C Spec-R, έχει 60 διαφορετικά εξαρτήματα, σχεδιασμένα και εξελιγμένα ειδικά για αυτόν. Η σχέση συμπίεσης έχει ανέβει από το 10,6:1 στο 11:1, το όριο περιστροφής από τις 8.000rpm στις 8.400rpm, ενώ αποδίδει αντί για 180Ps/7.600rpm, 200Ps/8.000rpm και αντί για 17,8kgm/6.200rpm, 18,5kgm/7.500rpm. Η dual port intake VVIS (Variable Volume Intake System) πολλαπλή εισαγωγής του B18C, αντικαταστάθηκε με μια υψηλής ροϊκότητας single port στην έκδοση Spec-R, με διάμετρο αυλών αυξημένη από τα 65mm στα 70mm και πεταλούδα εισαγωγής μεγαλωμένη από τα 60mm στα 62mm. Οι ελαφρύτερες βαλβίδες εισαγωγής «πατούν» σε έδρες υπό γωνία 60ο αντί για 45ο, φέρουν διπλά ελατήρια, το βύθισμα των εκκεντροφόρων εισαγωγής/εξαγωγής αυξήθηκε από 10,6mm/9,4mm σε 11,5mm/10,5mm αντίστοιχα και η διάμετρος των αυλών εξαγωγής από 50,8mm σε 57,2mm. Στο μπλόκ του κινητήρα, η Honda τοποθέτησε πιστόνια υψηλής συμπίεσης και χαμηλής τριβής, ελαφρύτερες μπιέλες, ελφρωμένο και ζυγισμένο στρόφαλο.
Ε, σε έναν κινητήρα με τέτοια specs και αποδεδειγμένα παροιμιώδη αξιοπιστία, δεν βάζεις και εύκολα χέρι. Έτσι, στην περίπτωση μας, πέραν κάποιων μικρών περιφερειακών αναβαθμίσεων, ο B18C Spec-R που τοποθετήθηκε στο Mini, έχει παραμείνει «μαμά». Στο ψευτοκάπακο ξεχωρίζουν οι πολλαπλασιαστές από Civic Κ20 Type-R, στην εισαγωγή έχει τοποθετηθεί μια φιλτροχοάνη της ΑΕΜ, την διαχείριση του κινητήρα έχει αναλάβει ένας «άγραφος» Link G4 Storm και την έξοδο των καυσαερίων, μετά το εργοστασιακό χταπόδι, μια εξάτμιση με δυο καζανάκια και διάμετρο 60mm κατασκευής PowerUp. Το αποτέλεσμα ήταν ο B18C να δείξει στο δυναμόμετρο 216Ps/7.600rpm και 23,2kgm/5.800rpm. Καλά όλα αυτά θα μου πείτε, τον B18C Spec-R όμως, πώς τον βάζεις σε ένα Mini? Ας είναι καλά η...
MiniTec...
...η Αμερικάνικη εταιρία που εδώ και 10 χρόνια εξειδικεύεται στην κατασκευή και πώληση των πιο εξελιγμένων και ποιοτικών κιτ τοποθέτησης κινητήρων Honda VTEC σε classic Mini! Περισσότερα από 400 τέτοια Mini κυκλοφορούν σε 40 διαφορετικές χώρες, το Power όμως βρήκε και σας παρουσιάζει το μοναδικό που κυκλοφορεί στην Ελλάδα! Στον κατάλογο της Mini Tec μπορείς να βρεις κυριολεκτικά τα πάντα και από ότι φαίνεται ο Στέλιος τον τίμησε ιδιαίτερα. Το βασικότερο όλων είναι το εμπρός σωληνωτό υποπλαίσιο, που αντικαθιστά το εργοστασιακό υποπλαίσιο, τους θόλους, τα ράμφη και την μετώπη του Mini, εδράζεται στον καθρέπτη και την καρότσα και δέχεται επάνω του τον Honda κινητήρα, την μετάδοση και την εμπρός ανάρτηση. Ο κινητήρας και η μετάδοση, εδράζονται σε βάσεις με σινεμπλόκ πολυουρεθάνης που παρέχονται με το κιτ, στο οποίο περιλαμβάνονται επιπλέον τα πλήρως ρυθμιζόμενα άνω και κάτω ψαλίδια, τα custom hybrid chro-moly ημιαξόνια (για ιπποδυνάμεις έως 400Ps!) και η βάση του alternator. Σε αυτά, προσθέστε τώρα την AFCO-1 coilover ανάρτηση, το Front End Alignment Kit για ρύθμιση των γωνιών camber και caster, το Superbrake Kit με 4πίστονες δαγκάνες, high performance τακάκια, αεριζόμενους, χαρακτούς και τρυπητούς δίσκους με διάμετρο 241mm και σωληνάκια υψηλής πίεσης όλα από την Wilwood, το kit πλημνών και μουαγιέ για την μετατροπή των εμπρός φρένων από τα OEM ταμπούρα σε δισκόφρενα και τέλος το kit με το αλουμινένιο ψυγείο νερού, τα κολλάρα σιλικόνης και το αλουμινένιο δοχείο εκτόνωσης. Α! Ξέχασα! Έχουμε και το A/C Kit, με το ψυγείο του, το κομπρεσέρ, το δοχείο φρέον, την εβαπορέτα, τις σωληνώσεις, τα χειριστήρια και το έξτρα ταμπλό με τους αεραγωγούς στο εσωτερικό. Αν νομίζετε ότι τελειώσαμε, απατάστε. Το πίσω μέρος του Mini είναι εξίσου εντυπωσιακό, αφού εκεί εδράζεται πλέον το νέο υποπλαίσιο της Mini Tec, με πλήρως ρυθμιζόμενους υστερούντες βραχίονες, αντιστρεπτική και την AFCO-2 coilover ανάρτηση. Τώρα τελειώσαμε και επιτέλους μπορούμε να... βγούμε στον δρόμο.
Mini VTEC vs VBOX…
...στην γνωστή ευθεία των μετρήσεων, σε ένα σκηνικό που θυμίζει κάτι από την «μαμά» Αγγλία. Το απογευματινό φως έχει πέσει εδώ και ώρα, η υγρασία κάνει αισθητή την παρουσία της, ενώ ένα ελαφρύ πέπλο ομίχλης έχει σκεπάσει τους στύλους της ΔΕΗ αφήνοντας μια ελαφριά δέσμη κίτρινου φωτός να περάσει από μέσα του. Την απόλυτη ησυχία διαταράσουν ο Στέλιος και το κίτρινο Mini που ακούγονται να έρχονται, με τον B18C «φορτωμένο» μέσα στο VTEC! «Ωραία θα περάσουμε και σήμερα», σκέφτομαι... Με 3,42kg/Ps άλλωστε -το Mini ζυγίζει 740kg μαζί με τον οδηγό του, δεν τίθεται αμφιβολία. Σετάρουμε τα όργανα μετρήσεων, βρίσκουμε δορυφόρους και σανιδώνουμε από 3η και 50km/h. Οι δορυφόροι προς στιγμήν ψαρώνουν, «χάνουν» την μικρή κίτρινη κουκίδα που πάει γ@μιώντας και καταγράφουν 80-110km/h σε 2,35sec! Αλλαγή σε 4η και μια από τα ίδια. Το Mini λυσάει, κάνει το 80-110km/h σε 3,04sec και το 100-140km/h σε 4,89sec, ενώ με 5η οι αντίστοιχοι χρόνοι είναι 4,6sec και 6,25sec. Σειρά έχουν οι μετρήσεις από στάση. Ο Στέλιος κάνει ένα δοκιμαστικό πέρασμα, προκειμένου να δει την πρόσφυση, από πόσες rpm θα το ξεκινήσει, αλλά κυρίως για να ζεστάνει τα αρκετά ταλαιπωρημένα Yokohama Advan. Show time! Launch στον Link G4 Storm, σκασίματα από την εξάτμιση και... το Mini πετάγεται μπροστά αφήνοντας -αναμενόμενα- όλη την 1η κάτω, ενώ «πατάει» από τα τελειώματα της 2ας και μετά. Τα πρώτα 18m έρχονται σε 2,88sec@43,24sec, το 0-100km/h σε 6,78sec και το 400άρι σε 14,99sec@159,21km/h. Ο Στέλιος φάνηκε ότι ξέρει να το ξεκινάει, δεν λυπήθηκε τις αλλαγές, ο Β18C ξυρίζει και αν το Mini είχε φρέσκα λάστιχα και κορωνοπήνιο στα «μέτρα» του (φοράει ακόμη του Integra, με τελική σχέση μετάδοσης 4,4:1), οι χρόνοι του θα ήταν «αλλού». Όταν όμως έχεις απέναντι σου μια τόσο ιδιαίτερη και μοναδική κατασκευή, τόσο άρτια, τόσο ομοιογενή, με τόσο μεράκι, χρόνο αλλά και χρήμα αφιερωμένα πάνω της, προσωπική μου γνώμη είναι ότι οι απόλυτοι χρόνοι έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Έτσι και αλλιώς, το Mini «σκοτώνει», ενώ αυτός ο ήχος του μοτέρ... κολάζει!
Ά ρε πατέρα και να είχες ένα τέτοιο, θα είχα βγει... πρόωρος!!!
| ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
| Tuned by: Στέλιος Κασιμάτης και Race Technologies Σταμάτης Μπουργκής τηλ. 6970076537
|
| TUNING SPECS
| ΑΝΑΡΤΗΣΗ
|
| ΑΜΑΞΩΜΑ
| ΜΕΤΑΔΟΣΗ
|
| ΦΡΕΝΑ
| ΤΡΟΧΟΙ
|
| ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΔΥΝΑΜΟΜΕΤΡΗΣΗΣ Η δυναμομέτρηση πραγματοποιήθηκε στο δυναμόμετρο της Hondasport Nikiforos
|
|
| ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΑΠΟ ΣΤΑΣΗ ΚΜ/Η SEC | ΡΕΠΡΙΖ 3η 4η 5η
|
| ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΣΤΑΣΗ Μ SEC @ ΚΜ/Η | Roll-on με 2α 60-120 4,83 |
Αρθρογράφος
Δοκιμές Αυτοκινήτου CarTest.gr
Το μεγαλύτερο και πιο δημοφιλές Club ιδιοκτητών αυτοκινήτων FERRARI της Ιταλίας, «PASSIONE ROSSA» έρχεται για πρώτη φορά στον Πειραιά.
