Power Classic: Mini Cooper 1.0

Ο Στέλιος ασχολείται από τότε που θυμάται τον εαυτό του με τα αυτοκίνητα και τις μοτοσικλέτες. Έχει σπουδάσει μηχανικός αυτοκινήτων και αυτή τη στιγμή έχει δικό του φαναρτζίδικο. Πράγμα που γίνεται άμεσα αντιληπτό, μόλις δεις από κοντά το χρώμα του Mini! Στο πίσω μέρος του μυαλού του είχε πάντα σαν στόχο να αποκτήσει ένα Mini Cooper και να το φτιάξει όλο από την αρχή. Το ίδιο ακριβώς ήθελε και η γυναίκα του, με αποτέλεσμα αυτό που βλέπετε εδώ.

Σύμβολο εποχής

Το Mini Cooper, το δημιούργημα του Sir Alec Issigonis, σημάδεψε μία ολόκληρη εποχή. Ήταν ένα άκρως επαναστατικό αυτοκίνητο για την εποχή του, που δεν άργησε να γίνει icon και σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής. Εμφανίστηκε σε ταινίες, σε σειρές στην τηλεόραση, στους δρόμους των πόλεων όλης της Ευρώπης και φυσικά στους αγώνες, γεμίζοντας τα ράφια των οδηγών του με κύπελλα. Το Mini παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1959 από την British Motor Corporation. Το μοντέλο αυτό βγήκε σε διάφορες εκδόσεις, μεταξύ των οποίων το Mini Moke, Mini Clubman, Cooper και Cooper S. Τα δύο τελευταία μάλιστα ήταν αυτά που πέρασαν στους αγώνες, κερδίζοντας το ράλι του Monte Carlo το 1964, το 1965 και το 1967. Το Mini κατασκευάστηκε σε πολλές χώρες, όπως στη Βενεζουέλα, στην Αυστραλία, στην Ιταλία, στη Χιλή και στην Ισπανία, ενώ από το 1969 και μετά η ονομασία Mini αντιστοιχούσε σε μάρκα και όχι σε μοντέλο αυτοκινήτου. Το 1980 μετονομάστηκε σε Austin Mini και οκτώ χρόνια αργότερα σε Rover Mini. Το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν το μικρό μέγεθος και το δυσανάλογα μεγάλο μέγεθος του εσωτερικού του, το οποίο μπορούσε να φιλοξενήσει με άνεση τέσσερις επιβάτες. Ήταν οικονομικό τόσο στην απόκτηση όσο και στη χρήση, ενώ παράλληλα είχε δεμένο πλαίσιο, πολύ καλό στήσιμο και έναν αρκετά ζωντανό κινητήρα. Χαρακτηριστικό του Cooper ήταν το δεμένο αμάξωμά του, με στήσιμο που θύμιζε έντονα καρτ. Αντί για ελατήρια χρησιμοποιούσε λαστιχένιες φούσκες σε σχήμα κώνου, οι οποίες -σε συνδυασμό με τη μικρή διαδρομή της ανάρτησης και την τετράγωνη διάταξη των αποστάσεων των τροχών- του προσέδιδαν έναν άμεσο αλλά και κάπως απότομο χαρακτήρα στο στρίψιμο, που θύμιζε πολύ έντονα ένα μεγάλο καρτ.

Πολύ ψάξιμο όμως!

Ο Στέλιος έψαχνε για αρκετό καιρό να βρει ένα Mini για να το φτιάξει όλο από την αρχή. Το εγχείρημα αυτό ήταν δύσκολο και γνώρισε πολλές απογοητεύσεις, αφού δεν έβρισκε ένα που να έχει καρότσα σε καλή κατάσταση. Μετά από αρκετό χρονικό διάστημα βρήκε ενός φίλου του, ο οποίος έφυγε στο εξωτερικό και προόριζε το Mini για την αδερφή του. Είχε ήδη ξεκινήσει το restoration, με αποτέλεσμα να έρθει στα χέρια του Στέλιου κυριολεκτικά σε τεύχη και σακούλες! Το Mini ήταν μοντέλο του 1976, γνωστό και ως MkIΙΙ και χρησιμοποιούσε έναν κινητήρα των 848cc και ένα μηχανικό κιβώτιο των τεσσάρων σχέσεων. Το σασί είχε κωδικό ADO20 και είχε κατασκευαστεί από την British Leyland Motor Corporation. Ο κινητήρας αυτός ήταν στην πραγματικότητα αυτός των 998cc, με μικρότερη διαδρομή, με αποτέλεσμα να αποδίδει 34Ps αντί για 38Ps. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό των Mini ήταν ότι το κιβώτιο των τεσσάρων σχέσεων βρισκόταν τοποθετημένο μέσα στο κάρτερ λαδιού του κινητήρα. Αυτό είχε σαν πλεονέκτημα το μηχανικό σύνολο να είναι πιο συμπαγές, ενώ χρησιμοποιούσε λιγότερο χώρο στο μηχανοστάσιο. Το ψυγείο νερού ήταν τοποθετημένο στον αριστερό θόλο και πάνω του βρισκόταν ένας ανεμιστήρας, ο οποίος έπαιρνε αέρα από τον κινητήρα και τον έσπρωχνε προς το ψυγείο.

Και ξεκινάμε!

Πριν ακόμα πιάσει έστω και μία βίδα πάνω στο Mini, ο Στέλιος αγόρασε φρυδάκια για τους θόλους των τροχών και τέσσερις ζάντες ρέπλικα των Minilite σε διάσταση 7Jx13in. Ένας παράγοντας, που καθυστέρησε το restoration του αυτοκινήτου, ήταν η έλλειψη χρόνου. Για να το ολοκληρώσει ο Στέλιος χρειάστηκε να σπαταλήσει μπόλικο από τον προσωπικό του χρόνο, αφού δεν ήθελε να αφήσει πίσω τις δουλειές που είχε στο φαναρτζίδικο. Από την αρχή μέχρι το τέλος χρειάστηκαν τρία χρόνια για να βγει ξανά στο δρόμο. Ο Στέλιος είχε αποφασίσει να το φτιάξει όλο από την αρχή και να το φτιάξει εντελώς μόνος του. Το δυσκολότερο κομμάτι του restoration ήταν τα ηλεκτρικά του αυτοκινήτου, αφού ήθελε να τα κάνει όλα από την αρχή και να λειτουργούν σωστά. Πράγμα που κατάφερε και μάλιστα χωρίς τη βοήθεια κάποιου ηλεκτρολόγου. Όπως ήταν αναμενόμενο, έδωσε ιδιαίτερο βάρος στο σωστό βάψιμο του αυτοκινήτου. Ως φαναρτζής το όφειλε στον εαυτό του άλλωστε! Στο αμάξωμα δεν έκανε καμία απολύτως αλλαγή, πέρα από την τροποποίηση των εμπρός θόλων για να χωρέσουν οι 13άρες ζάντες και την κατασκευή μίας μπαταριοθήκης. Ο κινητήρας πέρασε από γενική επισκευή με αυθεντικά ανταλλακτικά και σημαντική βοήθεια στον Στέλιο έδωσε ο Κωνσταντίνος Τσιλιβαράκος της Tsilivarakos Service.

Τι χρώμα είναι?

Στα δικά μου μάτια αυτό φαίνεται ως σκούρο ροζ ή ανοιχτό μωβ. Αν ρωτήσετε βέβαια μία γυναίκα, θα σας πει τη δική της θεωρία και θα σας δώσει μία ονομασία, όπως το λιλά του άγουρου καρπουζιού ή το ροζ του μάγουλου της νεράιδας ή κάτι τέτοιο κουλό. Οπότε βολευτείτε καλύτερα με τη δική μου εκδοχή και πάμε να δούμε πώς βγήκε αυτό το αν μη τι άλλο εντυπωσιακό και δύσκολο στο φινίρισμα χρώμα, το οποίο είναι και το αγαπημένο στοιχείο τόσο του Στέλιου όσο και της γυναίκας του. Προτού όμως φτάσουμε στο χρώμα, πρέπει να γίνει σωστή προετοιμασία του αμαξώματος. Αυτό σημαίνει ότι τρίβεται ολόκληρο, προκειμένου να ασταρωθεί. Από εκεί και πέρα, αφού στεγνώσει το αστάρι, τρίβεται εκ νέου για να λειανθεί και ακολουθούν τα στρώματα του χρώματος. Το υπόστρωμα εδώ είναι γκρι αστάρι και από πάνω του ψεκάστηκαν διαδοχικά στρώματα μεταλλικού χρώματος. Όταν στέγνωσαν, ψεκάστηκε αυτή η περίεργη απόχρωση σε τρία αραιά χέρια και μετά ακολούθησε βερνίκι διπλής. Αυτό σημαίνει ότι περνάμε το πρώτο χέρι, στεγνώνει, τρίβουμε και κατόπιν περνάμε το δεύτερο χέρι. Το αποτέλεσμα είναι απλά τέλειο. Πουθενά δεν έχει την παραμικρή αλλοίωση η επιφάνεια, το χρώμα έχει στρώσει τέλεια και μπορώ να σας πω με σιγουριά ότι τέτοιο φινίρισμα δεν το βλέπουμε ούτε σε εργοστασιακά αυτοκίνητα. Η απόχρωση αγοράστηκε από τον Στέλιο Κοντέλη, ενώ το βάψιμο έγινε από το φίλο του Στέλιου, Γιάννη Μαντέλο, ιδιοκτήτη της εταιρείας Color Art Madelos.

Και μετά?

Το συγκεκριμένο Mini είναι το δεύτερο restoration που αναλαμβάνει να κάνει προσωπικά ο Στέλιος και είναι κάτι που το ευχαριστήθηκε ιδιαίτερα. Στόχος του είναι να κάνει restoration και σε ένα αμερικάνικο φορτηγάκι, αλλά θα περιμένει να μεγαλώσει πρώτα ο γιος του για να τον βοηθήσει! Για την ώρα έχει σκοπό να βάλει το αυθεντικό σαλόνι στο Mini και να αντικαταστήσει τα bucket καθίσματα, μιας και δεν είναι ιδιαίτερα πρακτικά όταν πίσω βρίσκεται ένα παιδικό καθισματάκι! Είτε με το αυθεντικό σαλόνι μέσα είτε όχι, το σίγουρο είναι ότι το αποτέλεσμα που είδα ήταν τρομερά εντυπωσιακό. Το συγκεκριμένο Mini είναι σε άριστη κατάσταση και το φινίρισμά του, απλά μοναδικό!

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ

Κυβισμός : 848cc

Διάμετρος x Διαδρομή : 62,94x68,26mm

Σχέση συμπίεσης : 8,3:1

ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Χειροκίνητο κιβώτιο τεσσάρων σχέσεων

ΑΜΑΞΩΜΑ-ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ

Εργοστασιακό

ΑΝΑΡΤΗΣΗ-ΦΡΕΝΑ

Εργοστασιακή-Ταμπούρα εμπρός και πίσω

ΤΡΟΧΟΙ

Minilite replica ζάντες 7Jx13”

Yokohama A539 ελαστικά 175/50