Power Classic

1967 Renault Caravelle Cabriolet 1.1

Το Renault Caravelle ή αλλιώς Floride, για την αγορά της Βορείου Αμερικής και της Αγγλίας, ήταν ένα μικρό sport μοντέλο που παράχθηκε από το 1958 μέχρι και το 1968 και συνολικά βγήκαν από τη γραμμή παραγωγής 117.000 μονάδες. Κυκλοφόρησε σε τρεις εκδόσεις, coupe, cabriolet και convertible με hard-top οροφή. Το συγκεκριμένο που βλέπετε σε αυτές τις σελίδες έχει ενδιαφέρουσα ιστορία και θα διαβάσετε σε λίγο το λόγο για τον οποίο αποκτήθηκε και φυσικά αναπαλαιώθηκε από τον ιδιοκτήτη του.

Μαθήματα οδήγησης!

Πριν από σχεδόν 55 χρόνια ο κ. Άγγελος Λαρόζας, λάτρης των αυτοκινήτων, διατηρούσε ένα βιβλιοπωλείο στην οδό Βρεσθένης στο Νέο Κόσμο, το οποίο μερικά χρόνια αργότερα φιλοξένησε κιτ της Matchbox και της Airfix. Ο μικρός του γιος, ο Δημήτρης, τότε ήταν περίπου 10 χρονών και ως παιδί εκείνης της ηλικίας ήταν ατίθασο, τρωγότανε με τα ρούχα του και δεν καθόταν ποτέ σε ησυχία. Οι γονείς του έκαναν μάταιες προσπάθειες να τον στρώσουν στο διάβασμα, αλλά ο μικρός Δημήτρης είχε άλλα πράγματα στο ανήσυχο μυαλό του. Μέσα σε αυτά τα πράγματα δεν περιλαμβανόταν με τίποτα το να παρακολουθήσει μαθήματα αγγλικών. Ο πατέρας του τότε του έταξε ότι θα τον μάθει να οδηγεί με τον όρο ότι θα συνεχίσει να παρακολουθεί μαθήματα αγγλικών.

Το αυτοκίνητο που χρησιμοποιήθηκε για το σκοπό αυτό ήταν ένα γαλάζιο Renault Caravelle Cabriolet του 1967, το οποίο είχε διαμορφωμένο στο πίσω μέρος ένα πτυσσόμενο κάθισμα, στο οποίο καθόταν ο Δημήτρης όταν έκαναν τις οικογενειακές τους βόλτες. Τα μαθήματα οδήγησης, λοιπόν, θα γινόντουσαν σε μια αλάνα κοντά στο λιμάνι της Ραφήνας, όπου και έκατσε στη θέση του οδηγού για πρώτη φορά ο μικρός Δημήτρης. Το πρώτο πρόβλημα που αντιμετώπισε ήταν ότι τα πόδια του δεν έφταναν τα πετάλια. Το δεύτερο ήταν ότι δεν έβλεπε έξω από το αυτοκίνητο. Και τα δύο αυτά προβλήματα λύθηκαν, αφού έφεραν από το σπίτι δύο μαξιλάρια για να σηκωθεί πιο πάνω και άλλα δύο που τοποθετήθηκαν στην πλάτη του καθίσματος για να έρθει πιο μπροστά το σώμα του.

Λίγα χρόνια μετά

Τα χρόνια πέρασαν, ο Δημήτρης έμαθε φυσικά να οδηγεί, έμαθε αγγλικά, ενηλικιώθηκε και δημιούργησε τη δική του επιχείρηση που κρατά στη ζωή εδώ και 36 χρόνια. Όσοι από εσάς ασχολείστε με το στατικό μοντελισμό, σίγουρα θα ξέρετε το κατάστημα Plastimodelismo. Ο πατέρας του έφυγε από τη ζωή στην ηλικία των 105 χρονών και άφησε στο Δημήτρη παρακαταθήκη την αγάπη, το μεράκι και το πάθος για τα αυτοκίνητα. Ο Δημήτρης ξεκίνησε να αγοράζει και να συλλέγει ιστορικά αυτοκίνητα από τότε που έγινε 18 χρονών. Κάθε αυτοκίνητο, που έχει, κρύβει και τη δική του ιστορία. Το Caravelle ήταν αυτό με το οποίο έμαθε να οδηγεί και είναι το αυτοκίνητο που θυμάται ως το οικογενειακό τους. Τα χιλιόμετρα που είχε περάσει στο πτυσσόμενο πίσω κάθισμα έμειναν χαραγμένα στη μνήμη του και αυτός ήταν ο λόγος που αποφάσισε να βρει ένα Caravelle και να το κάνει ίδιο, όπως αυτό που είχε ο πατέρας του. Ήταν το πρώτο αυτοκίνητο της οικογένειάς του και το πρώτο αυτοκίνητο που οδήγησε. Είχε περάσει πολλές ευχάριστες στιγμές μαζί του και τώρα, που πέρασαν τα χρόνια, ήθελε να τις αναβιώσει ξανά.

Οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται!

Ο Δημήτρης έχει τη νοοτροπία ότι για κάθε αυτοκίνητο που βρίσκεται στην κατοχή του έχει άλλο ένα ίδιο το οποίο και χρησιμοποιεί ως δότη ανταλλακτικών. Στην προκείμενη περίπτωση, έχει άλλα δύο. Το Caravelle δεν είναι και τόσο διαδεδομένο, οπότε το να βρει κανείς τα σωστά ανταλλακτικά για την πλήρη ανακατασκευή του θέλει αρκετό ψάξιμο, όρεξη για δουλειά και φυσικά χρήματα. Και αρκετά μάλιστα.

Το Caravelle είχε πολλά κοινά ανταλλακτικά με τα υπόλοιπα μοντέλα της Renault, για παράδειγμα το γυάλινο δοχείο για το ψυκτικό υγρό ήταν ίδιο με του 4L και αυτό ήταν κάτι που γινόταν για μείωση του κόστους παραγωγής. Αυτό πάντως που προκαλεί εντύπωση είναι ότι γίνεται τόσο διαφορετικά αυτοκίνητα σε εμφάνιση και αίσθηση να έχουν τόσες πολλές ομοιότητες. Μπορεί να είχαν για παράδειγμα ίδιο κινητήρα και ίδια μετάδοση, αλλά στο δρόμο να συμπεριφερόντουσαν τελείως διαφορετικά. Ένας φίλος του Δημήτρη είχε αγοράσει ένα Caravelle, αλλά όταν διαπίστωσε το τι βάσανα τον περίμεναν για την ανακατασκευή του άλλαξε γνώμη και ο Δημήτρης, σαν καλός φίλος που είναι, προσφέρθηκε να τον απαλλάξει από αυτά και έτσι το Caravelle ήρθε στα χέρια του. Άλλωστε, οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται!

Το ταξίδι ξεκινάει

Μηχανικά, το Caravelle του Δημήτρη δεν είχε σοβαρά προβλήματα πέρα από ορισμένα σωληνάκια που είχαν δείξει πλέον την ηλικία τους και είχαν ραγίσει. Ένα πλήρες service στον κινητήρα και ένας προσεκτικός καθαρισμός στο καρμπυρατέρ της Solex ήταν αρκετά για να κάνουν τον κινητήρα της Renault να λειτουργεί άψογα. Αυτό που χρειαζόταν αρκετή δουλειά ήταν το αμάξωμα. Χρειαζόταν επειγόντως ανακατασκευή και φροντίδα, κάτι που για να γίνει χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια και να μεσολαβήσουν τρία ταξίδια του Δημήτρη στη Γαλλία για να βρει τα κατάλληλα ανταλλακτικά. Άλλωστε, η γραμμή και η εμφάνιση του αυτοκινήτου είναι και το αγαπημένο του στοιχείο στο αυτοκίνητο, οπότε ήταν αναμενόμενο να θέλει να το επαναφέρει σε όσο το δυνατόν καλύτερη -και πιο εργοστασιακή- κατάσταση γίνεται. Ένα μεγάλο μέρος της ανακατασκευής έγινε από τον ίδιο στον κήπο του σπιτιού του. Όσο καιρό δούλευε πάνω στις λαμαρίνες του Caravelle, διαπίστωσε ότι είχε θεατές. Δύο δίδυμα αδέρφια παρακολουθούσαν και κατέγραφαν κάθε του κίνηση, γαντζωμένοι από το φράχτη που χώριζε τα δύο σπίτια. Όσο μεγάλωναν άρχισαν να ασχολούνται με το στατικό μοντελισμό και στη συνέχεια, αφού ενηλικιώθηκαν, με την ανακατασκευή αυτοκινήτων. Μάλιστα, ο ένας από τους δύο αυτή τη στιγμή είναι αρχισχεδιαστής σε ένα μεγάλο ιταλικό εργοστάσιο.

Η ολοκλήρωση!

Όταν λοιπόν αντικατέστησε όλα τα μέρη του αμαξώματος που χρειαζόταν με καινούργια, είχε έρθει η ώρα για το βάψιμο και, μετά την ολοκλήρωσή του, άρχισε να ενθουσιάζεται με το αποτέλεσμα. Το αυτοκίνητο, που είχε πλέον στα χέρια του, του θύμιζε τα παιδικά του χρόνια, έλειπε όμως μία μικρή λεπτομέρεια. Το πίσω κάθισμα ήταν το κανονικό και το αυτοκίνητο, που είχε ο πατέρας του, είχε μία ειδική κατασκευή, το οποίο έκανε το κάθισμα πτυσσόμενο. Επίσης είχε χαμηλοτάβανο hard-top, ενώ το αυτοκίνητο, που είχε πλέον ο Δημήτρης, ήταν με το κανονικό hard-top. Το πίσω κάθισμα το κατασκεύασε από μνήμης, μιας και όταν έκανε την ανακατασκευή δεν υπήρχε internet ούτε φυσικά ο σημερινός όγκος πληροφοριών που μπορεί να βρει κανείς σε αυτό τόσο απλόχερα. Αντίστοιχα με το παιδικό πίσω κάθισμα, τροποποίησε και το hard-top και το έκανε πιο κοντό. Στη φωτογράφιση πάντως το αυτοκίνητο ήταν με την πάνινη οροφή. Στο μέλλον ίσως αλλάξει τον κινητήρα με κάποιον λίγο πιο δυνατό, μιας και τα 48Ps του μικρού 1,1lt φτάνουν μόνο για να κινείται σε χαλαρούς ρυθμούς.

Ένα ευχάριστο ταξίδι

Το αποτέλεσμα είναι -αν μη τι άλλο- όμορφο. Πρόκειται για ένα σπάνιο αυτοκίνητο που δεν το συναντάμε συχνά και οι όμορφες γραμμές του αμαξώματος μαγνητίζουν το βλέμμα και σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές. Ο Δημήτρης επέλεξε να ανακατασκευάσει ένα δύσκολο -λόγω της σπανιότητάς του- αυτοκίνητο, αλλά αυτό είναι κάτι που τον ικανοποιεί ακόμα περισσότερο.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ

Κυβισμός: 1.108cc

Κύλινδροι: 4

Διάμετρος x Διαδρομή: 70mm x 72mm

Σχέση Συμπίεσης: 8,5:1

ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Ανεξάρτητη, ελικοειδή ελατήρια

ΜΕΤΑΔΟΣΗ

Κίνηση πίσω, μηχανικό κιβώτιο 4 σχέσεων

ΑΜΑΞΩΜΑ

Αυτοφερόμενο