Power Tests

Alfa Romeo Giulia Veloce 490Ps

Η περίπτωση Alfa

Τα τελευταία χρόνια δεν είχαμε φιλοξενήσει και πολλές Alfa Romeo στις σελίδες μας και αυτό ήταν απόρροια του ότι δεν υπήρχαν αρκετά συνεργεία που να ασχολούνται σοβαρά με τις βελτιώσεις στα αυτοκίνητα της φίρμας από το Milano, που ομολογουμένως βγάζει, αν μη τι άλλο, όμορφα και εξαιρετικά στην οδήγηση μοντέλα. Η “κοιλιά” που είχε κάνει όμως στην παρουσίαση νέων μοντέλων στην προηγούμενη δεκαετία, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση στην χώρα μας, είναι και ένας ακόμα λόγος που συνέβαινε αυτό. Μετά, όμως, ήρθε αυτό το καταπληκτικό αυτοκίνητο, η Giulia και άλλαξε τα πάντα. Είναι ένα μοντέλο που τοποθέτησε την Alfa στο επίκεντρο μιας πολύ σκληρής κατηγορίας, απέναντι σε καταξιωμένους ανταγωνιστές και κατάφερε -κατά τη γνώμη μου– να τους ξεπεράσει. Σιγά-σιγά, τώρα που τα αυτοκίνητα αυτά βρίσκονται στην αγορά πλέον αρκετά χρόνια, έχουν βρεθεί πολλές λύσεις και πατέντες, ώστε να κάνουν την εμφάνισή τους και αρκετά βελτιωμένα, όπως αποδεικνύει και το αυτοκίνητο της δοκιμής, μια σκούρα μπλε Veloce που μας παραχώρησε ο φίλος μας, ο Γιώργος, βελτιωμένη από τον συνήθη ύποπτο των δυνατών ιταλικών, Δημήτρη Δουλάμη, από τη Doulamis Service στον Γέρακα. Είναι παρόμοια βελτιωμένη με εκείνη την ασημί που είχαμε φιλοξενήσει πριν από μερικά τεύχη αλλά με ακόμα πιο μεγάλο υβριδικό turbo, 490Ps, και αισθητά πιο γρήγορη, σε σημείο να κοντοζυγώνει σε επιδόσεις την υπερδιπλάσιας τιμής QV, με τον «Φερραρίσιο» V6 των 2,9lt και των 510Ps. Δεν θα αργούσε να συμβεί κάτι τέτοιο από την στιγμή που το MultiAir μοτέρ της αντέχει αυτήν την ιπποδύναμη, ήταν απλά θέμα ζήτησης και χρόνου. Φανταστείτε τι έχει να γίνει, αν και όταν θα αρχίσουν οι big turbo μετατροπές, τρίτου σταδίου, με σφυρήλατα εντόσθια, μεθανόλες, αντλίες κτλ κτλ.... θα περάσει για χαβαλέ τα 600 άλογα (αν αντέχει το μπλοκ και το καπάκι, γιατί οι γείτονές μας οι Ιταλοί δεν φημίζονται για την «αβάντα» που αφήνουν σε τέτοια πράγματα, με ελάχιστες εξαιρέσεις).

Πώς να κάνεις το καλό... καλύτερο

Η συγκεκριμένη Giulia έχει, όπως είπαμε, πλέον υβριδικό τούρμπο της Turbo Technology, με απόδοση παρόμοια με της Garrett GTX2867R που σύμφωνα με την Garrett είναι ικανή να υποστηρίξει μέχρι 550 ίππους, οπότε περίπου εκεί ή κάτι λιγότερο μπορεί να μας δώσει και αυτό το παρόμοιων χαρακτηριστικών υβρίδιο.

Η εξάτμισή του είναι ολόσωμη 76mm της Ragazzon, με decat downpipe και ηλεκτρικά κλαπέτα, καθώς και μια custom εισαγωγή αέρα, κατασκευής του Δημήτρη Δουλάμη.

Η αχίλλειος πτέρνα αυτού του μοτέρ είναι η θερμοκρασία εισερχόμενου αέρα όταν ζεσταθεί πολύ το νερό του ψυγείου, οπότε η λύση σε αυτό ήταν ένα ξεχωριστό chargecooler, με έξτρα ηλεκτρική αντλία για περισσότερη ροή και δικό του ξεχωριστό ψυγείο. Επίσης η πάνω σωλήνα του chargecooler είναι της Mishimoto και έχει τοποθετηθεί με τις κατάλληλες τροποποιήσεις στην Doulamis Service γιατί δεν προοριζόταν κανονικά για Giulia, αλλά για Jeep Wrangler JL 2.0 MultiAir, το οποίο φορά τον ίδιο κινητήρα, αλλά δεν έχει το ίδιο μηχανοστάσιο. Η εργοστασιακή σκάστρα έχει τροποποιηθεί για να κρατάει σταθερή πίεση, ενώ η ηλεκτρονικά ελεγχόμενη wastege έχει αλλαγές τόσο στον άξονα όσο και στον μηχανισμό ενεργοποίησής της. Επίσης τροποποίηση έχει γίνει και στον χρονισμό του εκκεντροφόρου του MultiAir. Η ρύθμιση του κινητήρα έγινε από τον Σωκράτη Νουχουτίδη της Auto Veltiosis, όπου και μετρήθηκε στο δυναμόμετρό της να αποδίδει 490Ps στις 6.200rpm, με 63,7kgm ροπής στις 3.700rpm, τιμές που πλησιάζουν πάρα πολύ την μεγάλη αδερφή, Giulia QV. Ο Σωκράτης ανέλαβε επίσης τον αναπρογραμματισμό του κιβωτίου για ταχύτερες αλλαγές και καλύτερη διαχείριση της αυξημένης ροπής. Ο Δημήτρης Δουλάμης προγραμμάτισε τον εγκέφαλο για πλήρη απενεργοποίηση του ESP -όπως γίνεται ακριβώς και στην κορυφαία QV- μέσω του γνωστού Race κουμπιού που πλέον έχει προστεθεί και στη Veloce.

Αυτοκινητάρα!

Από οδηγική σκοπιά, η Giulia Veloce είναι καθηλωτική! Έχει κράτημα για σεμινάριο, τιμόνι με κορυφαία αίσθηση, πλαίσιο που μοιάζει να το έφτιαξε η ίδια η Ferrari. Οι Ιταλοί μπορεί να καθυστέρησαν να επανέλθουν με κάτι τόσο καλό, αλλά όταν πήραν απόφαση, το έκαναν σωστά. Ο δίλιτρος κινητήρας της, το ZF αυτόματο κιβώτιο με μετατροπέα ροπής και λειτουργία DNA που θυμίζει κιβώτιο διπλού συμπλέκτη, καθώς και τα φανταστικά σταθερά αλουμινένια paddles πίσω από το τιμόνι συνθέτουν ένα σύνολο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα ακόμα και από πολύ ακριβότερα αυτοκίνητα. Με τα 490 άλογα που αποδίδει πλέον, επιταχύνει από στάση στα 100km/h σε μόλις 4,45sec την στιγμή που για την QV η Alfa Romeo δηλώνει 3,8sec, κάτι που σας υπογράφω πως δεν παίζει σε δημόσιο δρόμο με πολιτικά λάστιχα να το κάνει ποτέ. Στα 25 χρόνια που μετράω αυτοκίνητα, πισωκίνητο αμάξι με 510 άλογα και 1.700 κιλά, κάτω από 4sec δεν κάνει ποτέ των ποτών! Με έμπειρο οδηγό και κορυφαία άσφαλτο στην καλύτερη να δει χαμηλά 4άρια! Μετά τα 100km/h φυσικά θα μιλήσουν τα κυβικά και οι δύο τουρμπίνες του 690T, αλλά και η καλύτερη κλιμάκωση του κιβωτίου και το Giulia QV θα φύγει μπροστά, αλλά και πάλι μην φανταστείτε κανένα χάος, η «δική μας» εδώ έκανε τετρακοσάρι σε 12,86sec, με ταχύτητα εξόδου 173,83km/h και μέχρι τα 200 μέτρα είναι μπροστά από την QV, η οποία μετά από αυτό το σημείο την προσπερνάει και περνάει στα 400 μέτρα 0,8sec πιο γρήγορα, με έξοδο 192km/h. Άρα αν πετύχεις QV σε καμία πίστα Γιώργο, φρόντισε να πατήσετε για 200m και μετά κάνε την πάπια... Για την περίπτωση (την διόλου σπάνια στην χώρα μας) που ο δρόμος γλιστράει ή ακόμα χειρότερα είναι βρεγμένος, τότε η QV δεν θα την δει την τετρακίνητη που έχουμε εδώ ποτέ.

Κατά τα άλλα, όπως επανειλημμένα έχουμε πει και θα ξαναπούμε όσες φορές και να βρεθεί στα χέρια μας αυτό το αμάξι, το πλαίσιο της Giulia στον δρόμο παραμένει ακλόνητο, ανεξαρτήτως επιφάνειας, με τα διπλά ψαλίδια μπροστά και τον πίσω άξονα με τους πολλαπλούς συνδέσμους από αλουμινένια ψαλίδια, καταφέρνει να απορροφά τα πάντα και να κρατά την ισορροπία του πλαισίου ακόμα και με την υπερδιπλάσια ιπποδύναμη, όπως το κάνει και εδώ, που από ό,τι μου είπε και ο ιδιοκτήτης της, ο Γιώργος, απλά πηγαίνει πιο γρήγορα όταν πατάς τέρμα γκάζι, δεν έχει αλλάξει κάτι άλλο στο αυτοκίνητο, είναι το ίδιο καλό, όπως ήταν και σε εργοστασιακή μορφή. Το χρησιμοποιεί καθημερινά, κάνει τα ταξίδια του και γενικά δεν υπάρχει πάνω στο αυτοκίνητο κάτι που να υποδηλώνει πως είναι τόσο δυνατό. Είναι και το χρώμα του, αυτό το σοβαρό κυριλέ μπλε σκούρο, που πολύ εύκολα θα ξεγελάσει τον ανυποψίαστο. «Σιγά μην είναι φτιαγμένο... αν ήταν τέτοιος τύπος, θα την είχε πάρει κόκκινη»!!! Δεν πειράζει, άρπα τη τώρα από το κυριλάτο -φαινομενικά- stock Giulia και έλα να μας τα ξανά πεις του χρόνου…